Innowacja pedagogiczna "I can do it!" w PROMYKACH

 

Inny język jest jak inne spojrzenie na świat Federico Fellini

 

W dzisiejszych czasach język angielski pełni ważną rolę w edukacji, ponieważ pełni funkcję międzynarodowego języka komunikacji. Obecnie stał się ważniejszy niż kiedykolwiek wcześniej, bo przecież uczą się go coraz młodsze dzieci. W przypadku dzieci w wieku przedszkolnym nauczanie musi się wiązać z zabawą i to właśnie przedszkole jest miejscem, gdzie nauka nie może być postrzegana jako przymus, czy obowiązek. Edukacja dzieci w tym wieku powinna być realizowana jako proces, który dzieje się niejako samoistnie, niezauważony, a przy tym owocny. Świat języka angielskiego daje wielkie możliwości nazywania tych samych rzeczy inaczej – daje nową moc i nowy sposób postrzegania rzeczywistości.

W grupie „Promyki” od miesiąca marca prowadzona była Innowacja pedagogiczna „I can do it!”. Głównym celem innowacji było wprowadzenie dziecka w świat nauki języka obcego poprzez aktywną zabawę i osłuchanie z językiem angielskim każdego dnia podczas codziennych czynności rutynowych. W pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym najważniejsze są potrzeby dzieci, dlatego nauka języka angielskiego opierała się na zabawie (podstawowej działalności dziecka w wieku przedszkolnym) oraz ćwiczeniach, które dzieci w tym wieku lubią najbardziej (odgrywanie ról, zabawy ruchowe, zabawy ze śpiewem, gry i zabawy sytuacyjne). Opracowana innowacja zawiera treści zintegrowane z głównymi obszarami edukacji przedszkolnej (np. z obszarem edukacji ruchowej, muzycznej, przyrodniczej czy społeczno – moralnej).

Projekt bazuje na wrodzonych zdolnościach małych dzieci do poznawania języka w sposób naturalny, spontaniczny poprzez codzienny kontakt z językiem. Istotnym elementem innowacji jest codzienne obcowanie dzieci z językiem angielskim, śpiewanie piosenek, recytowanie rymowanek, uczestniczenie w anglojęzycznych zabawach.

Zapraszam do galerii, gdzie jest fotorelacja z ostatniej części innowacji: zintegrowanych zajęć przedmiotowo-językowych w oparciu o „The very hungry catapillar” by E. Carle oraz o metodę Doroty Dziamskiej.